به گزارش آناژورنال، اعتیاد به گوشی های هوشمند یکی از رایج ترین اعتیادهای رفتاری به شمار می‌رود که تأثیر مستقیمی بر سلامت روان، کیفیت خواب، روابط اجتماعی و بهره‌وری دارد.
مطالعات جهانی نشان می‌دهند که در اغلب کشورها، افراد بیش از حد به تلفن همراه خود وابسته شده‌اند. اما ترک این اعتیاد چگونه ممکن است؟
راهکارهای علمی برای ترک اعتیاد به موبایل
کارشناسان علوم رفتاری و سلامت روان تأکید دارند که روش‌های درمان اعتیاد به موبایل شباهت زیادی به درمان سایر اعتیادهای رفتاری دارد و مبتنی بر بازآموزی ذهن و اصلاح عادت‌هاست. مهم‌ترین این روش‌ها عبارتند از:
محدودسازی زمان استفاده:
نصب اپلیکیشن‌های مدیریت زمان صفحه‌نمایش و تعیین سقف استفاده روزانه از شبکه‌های اجتماعی و اپلیکیشن‌های خاص.
حذف نوتیفیکیشن‌های غیرضروری:
صدای هشدار و اعلان‌ها از عوامل اصلی تحریک مغز برای استفاده‌ی بیشتر از گوشی هستند. خاموش کردن آن‌ها، به‌ویژه در ساعات مشخص، می‌تواند کمک کننده باشد.
تعیین مکان ممنوعه برای موبایل:
ورود گوشی به اتاق خواب یا میز غذاخوری ممنوع شود تا ارتباط با فضای واقعی و اطرافیان حفظ گردد.
جایگزینی عادت‌ها:
به‌جای استفاده از موبایل هنگام بی‌حوصلگی، کارهایی مانند مطالعه، پیاده‌روی، بازی‌های فکری یا گفت‌وگو با دوستان را جایگزین کنید.
روز بدون موبایل:
تخصیص یک روز در هفته (مثلاً جمعه‌ها) برای دوری کامل از گوشی و حضور کامل در دنیای واقعی.
اعتیاد به موبایل؛ یک زنگ خطر برای سلامت روان
روان‌پزشکان هشدار می‌دهند که استفاده بیش از حد از تلفن همراه می‌تواند باعث بروز اضطراب، اختلال خواب، کاهش تمرکز، احساس تنهایی و افسردگی شود. به همین دلیل ترک یا کنترل استفاده از آن، به‌ویژه در میان نوجوانان و جوانان، یک ضرورت به شمار می‌رود.
سوالات متداول
آیا اعتیاد به موبایل واقعاً یک اختلال روانی محسوب می‌شود؟
بله. بسیاری از روان‌شناسان، وابستگی شدید به تلفن همراه را به‌عنوان یک اختلال رفتاری طبقه‌بندی می‌کنند که نیازمند درمان است.
چگونه بفهمیم به موبایل معتاد شده‌ایم؟
نشانه‌هایی مثل اضطراب در نبود گوشی، بررسی مکرر اعلان‌ها، استفاده بیش‌ازحد در موقعیت‌های غیرضروری و تأثیر منفی بر روابط یا کار، از علائم اعتیاد به موبایل هستند.
آیا استفاده از اپلیکیشن‌های مدیریت زمان مؤثر است؟
بله. این اپ‌ها با نمایش میزان استفاده روزانه و هشدار در هنگام عبور از حد مجاز، می‌توانند در اصلاح رفتار نقش مؤثری داشته باشند.
