مهسا بهشتی، وزنه‌بردار دسته ۸۶ کیلوگرم تیم ملی زنان ایران، پس از کسب مدال طلا در بازی‌های همبستگی کشورهای اسلامی ریاض، از رویای غیرورزشی خود برای ادامه تحصیل در رشته داروسازی خبر داد. این ورزشکار که در کمتر از ۲۰ روز چهار مدال بین‌المللی کسب کرده، تأکید کرد: “خودم درس می‌خوانم و دکتر می‌شوم!”
مهسا بهشتی چگونه به مدال طلای ریاض دست یافت؟
به گزارش آناژورنال مهسا بهشتی در مسابقات وزنه‌برداری بازی‌های همبستگی کشورهای اسلامی در ریاض، در حرکات یکضرب و دوضرب به ترتیب به مدال‌های برنز و طلاب دست یافت. این ورزشکار جوان در مصاحبه با خبرآنلاین شرح داد: “در یکضرب حرکت دوم را انداختم و علتش این بود که عجله کردم و زود بلند شدم. حرکت سوم یادم بود که این اشتباه را انجام ندهم.”
چگونه استرس در مسابقات را مدیریت کرد؟
بهشتی در مورد مدیریت استرس در لحظات حساس مسابقه توضیح داد: “به کمک مربیان توانستم استرس را کنترل کنم. چون اولین مسابقه‌ام نبود، به اندازه مسابقات بحرین استرس نداشتم و اینکه چون می‌دانستم روی مدال هستم، از استرسم کاسته شد.”
کسب ۴ مدال در ۲۰ روز چه چالش‌هایی داشت؟
این وزنه‌بردار جوان که کمتر از ۲۰ روز قبل در بازی‌های آسیایی جوانان نیز به مدال برنز دست یافته بود، در مورد چالش‌های این دوره فشرده گفت: “حضور در دو مسابقه به فاصله کوتاه و پشت سر هم دشوار است و بدن به ریکاوری نیاز دارد. به کمک مربیان و علم و دانش خانم حسینی توانستم در یک هفته بدنم را به صددرصد توانم برگردانم.”
رویای داروسازی مهسا بهشتی چیست؟
مهسا بهشتی در مورد اهداف تحصیلی خود تصریح کرد: “داروسازی برای من رویایی جدا از وزنه‌برداری است. از کودکی همیشه می‌گفتم می‌خواهم داروساز شوم و خانواده‌ام هم روی این موضوع حساس هستند. درس من هم خوب است و نمرات خوبی می‌گیرم.”
چرا او مصمم به ادامه تحصیل است؟
این قهرمان وزنه‌برداری با تأکید بر اهمیت تحصیل گفت: “بعد از اینکه در وزنه به مقام‌های بالا رسیدم، می‌خواهم درسم را ادامه بدهم چرا که نمی‌خواهم داروسازی فقط یک رویا برای من بماند.”
تقدیرهای مهسا بهشتی پس از قهرمانی به چه کسانی است؟
وی در پایان از تمامی حامیان خود تشکر کرد: “از کادرفنی تیم ملی، خانم‌ها حسینی و عصفوری و همچنین آقای انوشیروانی و تمام کسانی که در این مدت زحمت کشیدند تشکر می‌کنم. مدالم را به مردم عزیز ایران، خانم‌ها حسینی و عصفوری و همچنین مربی پایه خودم داود بهتاش و آقای انوشیروانی تقدیم می‌کنم.
