به گزارش رسانه تحلیلی خبری آناژورنال، در پی تشدید بحران کم‌آبی در خاورمیانه، پروژه‌های گسترده بارورسازی ابر توسط امارات متحده عربی در نزدیکی مرزهای ایران، نگرانی‌های جدی را در میان کارشناسان و ناظران ایرانی برانگیخته است.
این اقدامات، به عنوان یک “اقدام مشکوک در مدیریت آب منطقه‌ای” قلمداد شده و بیم آن می‌رود که به کاهش سهم طبیعی بارش‌ها در مناطق جنوبی ایران منجر شود.
جدیدترین اخبار در آناژورنال دنبال کنید.
امارات متحده عربی، به عنوان یکی از خشک‌ترین کشورهای جهان، سال‌هاست که با سرمایه‌گذاری‌های عظیم در فناوری‌های پیچیده، به دنبال راهکارهایی برای تأمین آب است.
بارورسازی ابرها، یکی از اصلی‌ترین راهبردهای این کشور برای افزایش بارش‌های مصنوعی بوده است.
نحوه عملکرد بارورسازی ابرها و تأیید اثربخشی آن
روش بارورسازی ابرها مبتنی بر تزریق ذرات خاصی به درون ابرهای گرم است. این ذرات با جذب رطوبت، موجب بزرگ‌تر شدن قطرات آب و در نهایت بارش مصنوعی می‌شوند.
این فرایند همچنین می‌تواند به افزایش دمای ابر، صعود بیشتر هوا و گسترش سطح بارندگی کمک کند.
تحلیل‌های آماری و فیزیکی نشان‌دهنده اثربخشی این اقدامات در امارات است. گزارش‌ها حاکی از افزایش میانگین ۲۳ درصدی بارش در مناطق هدف پس از اجرای طرح‌های بارورسازی است.
بررسی‌های راداری نیز بهبود ساختار ابرها را تنها ۱۵ تا ۲۵ دقیقه پس از بذرپاشی تأیید کرده‌اند.
چالش‌ها و پیامدهای منطقه‌ای: آیا ایران این بارش ها قربانی است؟
با وجود موفقیت‌های امارات در افزایش بارش‌های مصنوعی، پرسش اصلی برای ایران این است: آیا این بارش‌ها، از سهم طبیعی ایران از ابرها می‌کاهد؟ کارشناسان هشدار می‌دهند که این نوع دستکاری اقلیم، بدون در نظر گرفتن مرزهای ملی، می‌تواند پیامدهای ناگواری برای کشورهایی مانند ایران که با خشکسالی‌های طولانی و کمبود بارش دست و پنجه نرم می‌کنند، داشته باشد.
فناوری و دیپلماسی: ابزارهای قدرت در خاورمیانه خشک
برنامه جامع امارات، با پشتیبانی مرکز ملی هواشناسی این کشور و همکاری‌های بین‌المللی، آن را به یکی از پیشگامان جهانی در این حوزه تبدیل کرده است.
استفاده از ماهواره‌ها، مدل‌سازی‌های پیشرفته و ابزارهای زمینی همچون دیسدرومترها، همگی در دستور کار امارات قرار دارند.
در چنین شرایطی، لزوم تعریف و اجرای یک “دیپلماسی اقلیمی” قوی و فعال از سوی ایران، برای صیانت از منافع آبی و اقلیمی‌اش بیش از پیش احساس می‌شود.
این امر به معنای همکاری‌های بین‌المللی، تبادل اطلاعات و تدوین قوانین مشترک برای مدیریت پایدار منابع آبی مشترک در منطقه است تا از تبدیل “نبرد بر سر ابرها” به یک بحران جدی‌تر جلوگیری شود.
سوالات متداول
۱. چرا فعالیت‌های بارورسازی ابر امارات برای ایران نگران‌کننده شده؟
پروژه‌های گسترده بارورسازی ابر توسط امارات در نزدیکی مرزهای ایران، نگرانی‌های جدی‌ای رو در میان کارشناسان ایرانی به وجود آورده. این اقدامات به عنوان “اقدام مشکوک در مدیریت آب منطقه‌ای” تلقی شده و این بیم وجود داره که باعث کاهش سهم طبیعی بارش‌ها در مناطق جنوبی ایران بشه.
۲. امارات چرا داره بارورسازی ابر انجام میده؟
امارات متحده عربی یکی از خشک‌ترین کشورهای دنیاست و سال‌هاست که با سرمایه‌گذاری‌های عظیم در فناوری‌های پیچیده، دنبال راه‌هایی برای تأمین آب هست. بارورسازی ابرها یکی از اصلی‌ترین راهبردهای این کشور برای افزایش بارش‌های مصنوعی بوده.
۳. بارورسازی ابرها چطوری کار می‌کنه و آیا واقعاً مؤثر هست؟
این روش بر اساس تزریق ذرات خاصی به درون ابرهای گرم هست. این ذرات با جذب رطوبت، باعث بزرگ‌تر شدن قطرات آب و در نهایت بارش مصنوعی میشن. این فرایند می‌تونه به افزایش دمای ابر و گسترش سطح بارندگی هم کمک کنه.
- بله، تحلیل‌های آماری و فیزیکی نشون میده که این اقدامات در امارات مؤثر بوده. گزارش‌ها حاکی از افزایش میانگین ۲۳ درصدی بارش در مناطق هدف بعد از اجرای طرح‌های بارورسازی هست.
۴. آیا بارورسازی ابرها توسط امارات، سهم ایران از ابرها رو کم می‌کنه؟
این پرسش اصلی و نگرانی مهم ایرانه. کارشناسان هشدار میدن که این نوع دستکاری اقلیم، بدون در نظر گرفتن مرزهای ملی، می‌تونه پیامدهای ناگواری برای کشورهایی مثل ایران که با خشکسالی و کمبود بارش مواجه‌ان، داشته باشه.
۵. امارات تو این زمینه چقدر پیشرفته است؟
برنامه جامع امارات، با پشتیبانی مرکز ملی هواشناسی این کشور و همکاری‌های بین‌المللی، اون‌ها رو به یکی از پیشگامان جهانی در حوزه بارورسازی ابر تبدیل کرده. اونا از ماهواره‌ها، مدل‌سازی‌های پیشرفته و ابزارهای زمینی هم استفاده می‌کنن.
۶. ایران برای مقابله با این نگرانی‌ها باید چیکار کنه؟
در چنین شرایطی، لزوم تعریف و اجرای یک “دیپلماسی اقلیمی” قوی و فعال از سوی ایران برای صیانت از منافع آبی و اقلیمی‌اش بیش از پیش احساس میشه. این یعنی همکاری‌های بین‌المللی، تبادل اطلاعات و تدوین قوانین مشترک برای مدیریت پایدار منابع آبی مشترک در منطقه تا از تبدیل “نبرد بر سر ابرها” به یک بحران جدی‌تر جلوگیری بشه.
