به گزارش رسانه تحلیلی خبری آناژورنال دل‌هایی که سال‌هاست در حسرت صحن و سرای خورشید هشتم می‌تپند، این روزها در ایلام آرام گرفته‌اند.
اینجا نه مشهد است، نه صحن انقلاب، اما پرچم سبز رضوی که در دست خادمان می‌چرخد، همه جا را شبیه حرم کرده است.
پیرزنان با تسبیح‌های فیروزه‌ای، جوانان با چشمان اشک‌آلود، و کودکانی با لبخندهای ساده، همه آمده‌اند تا دلشان را به آستانه خورشید بسپارند.
جدیدترین اخبار ایران را در آناژورنال بخوانید.
خیابان های ایلام میزبان کاروان زیر سایه خورشید
در شهر بوی اسپند پیچیده، چای و نبات نذری پخش می‌شود، و دسته‌گل‌های محمدی میان دست‌های مشتاق جا به جا می‌شوند.
همه چیز یادآور زائرانی‌ست که در صحن حرم، از ضامن آهو شفا و پناه می‌خواهند.
“مشهد نرفته‌ایم، اما دل‌هایمان مشهدی شده”؛ این جمله را از زبان پیرمردی در حاشیه مراسم می‌شنوی، کسی که سال‌هاست برای یک زیارت ساده دعا می‌خواند.
کاروان “زیر سایه خورشید” حالا در غرب کشور، در دل کوه‌های زاگرس، پیام‌آور خورشید شرق شده است.
مردم ایلام، از دهلران تا ایوان، از مهران تا ملکشاهی، به استقبال آمده‌اند. با دل‌هایی لرزان، دست‌هایی بر سینه، و چشم‌هایی که پر از شوق است.
صدای “آمده‌ام ای شاه پناهم بده” از بلندگوها پخش می‌شود، و جماعت با چشمان بسته، خود را کنار ضریح تصور می‌کنند.
حضور فعال مردم ایلام: حضور بیماران تا مادران شهید در استقبال از کاروان زیر سایه خورشید
در بیمارستان شهر، بیمارانی که توان ایستادن ندارند با چشمان خیس به پرچم سبز خیره مانده‌اند.
مادران شهید آمده‌اند، با قاب‌های عکس فرزندانشان، تا دلشان را برای لحظاتی به صحن طوس بسپارند.
زنی سالخورده با چادری سفید آرام زیر لب می‌گوید: “خودت دعوتم کن آقا، من راه آمدن را بلد نیستم…”
مسئول کاروان زیر سایه خورشید: ما پرچم نیاورده‌ایم، نور آورده‌ایم
رضا نامدار، مسئول کاروان، در حاشیه مراسم می‌گوید:
“دیدن این اشتیاق در مردم ایلام، گواه آن است که قلب این سرزمین سال‌هاست با گنبد طلایی عهد بسته. مأموریت ما تنها آوردن پرچم نیست، بلکه رساندن نور است؛ نوری که دل‌ها را صیقل می‌دهد.”
در پایان مراسم، دست‌ها بالا رفته، اشک‌ها جاری شده، و فریاد “رضا… رضا…” در دل زاگرس پیچیده است.
دل‌هایی که برای مشهد تپیده‌اند، حالا خودشان را در صحن حرم می‌بینند، بی‌نیاز از قطار و بلیت و مرز.
در غرب ایران، خورشید بر دل‌ها تابیده و زیارت، به اذن ضامن آهو، از فاصله‌ای نزدیک‌تر از همیشه محقق شده است.
این روزها ایلام دیگر تنها شهری در غرب ایران نیست؛
حریمی شده برای دل‌های زخمی، تشنه‌های دعا، و مشتاقان گنبد طلا.
در این میزبانی بی‌ادعا، همه “مشهدی” شده‌اند؛ با چای نذری، با اسپند در آتش، و با پرچم سبزی که غبار حرم بر جانش نشسته است.
سوالات متداول:
1. کاروان زیر سایه خورشید چیست و از کجا آمده است؟
کاروان «زیر سایه خورشید» گروهی از خادمان حرم امام رضا (ع) است که با پرچم متبرک گنبد رضوی به شهرهای مختلف ایران سفر می‌کنند تا دل مردم را به عطر حرم معطر کنند، به‌ویژه برای کسانی که تاکنون به مشهد نرفته‌اند.
2. هدف حضور کاروان در استان ایلام چیست؟
هدف از حضور کاروان در ایلام، گسترش فرهنگ زیارت از راه دور، ترویج معارف رضوی و ایجاد فضای معنوی برای مردمی است که امکان سفر به مشهد مقدس را ندارند.
این کاروان پیام‌آور نور، آرامش و همدلی است.
3. مردم ایلام چگونه از این کاروان استقبال کردند؟
مردم ایلام با نذر چای و نبات، اسپند، گل محمدی، اشک شوق، صلوات و قرائت زیارت‌نامه، به گرمی از کاروان استقبال کردند.
این مراسم در شهرستان‌هایی مثل دهلران، ایوان، مهران و مرکز استان برگزار شد.
4. پرچم سبز رضوی چه اهمیتی در این برنامه دارد؟
پرچم سبز رضوی که بر گنبد حرم امام رضا (ع) نصب می‌شود، نمادی از حضور معنوی حضرت در بین مردم است.
لمس یا نگاه کردن به این پرچم برای بسیاری از زائران حکم زیارت را دارد و موجب آرامش روحی آنان می‌شود.
5. این کاروان تا چه زمانی در ایلام حضور دارد؟
بر اساس برنامه اعلامی، کاروان زیر سایه خورشید از ۱۱ اردیبهشت به مدت ۹ روز در شهرهای مختلف ایلام حضور خواهد داشت و رویدادهای فرهنگی، مذهبی و دیدارهای مردمی برگزار می‌کند.
