به گزارش رسانه تحلیلی خبری آناژورنال در ۱۶ اسفند ۱۴۰۳، توماس ولف، بنیان‌گذار و مدیر ارشد علمی هاگینگ فیس، توی مقاله‌ای که تو شبکه X منتشر کرد، یه حرف مهم زد: «اگه توی تحقیقات هوش مصنوعی پیشرفت بزرگی نکنیم، این سیستم‌ها فقط بله‌قربان‌گوهای سروری می‌مونن.»
به نظر ولف، هوش مصنوعی الان نمی‌تونه مثل نوابغی چون نیوتن یا انیشتین، خارج از چارچوب فکر کنه و راه‌حل‌های خلاقانه بده؛ چیزی که برای بردن جایزه نوبل یا کشف‌های بزرگ علمی لازمه.
ولف می‌گه: «خیلیا فکر می‌کنن اگه یه شاگرد خوب رو بزرگ‌تر کنی، یه نابغه مثل انیشتین می‌سازی.
اما این اشتباهه. ما به سیستمی نیاز داریم که به‌جای جواب دادن به سؤالای آماده، سؤالایی بپرسه که هیچ‌کس به ذهنش نرسیده.» این حرفش یه جورایی جوابیه به ادعاهای بزرگ مدیرای شرکت‌های دیگه‌ست.
مثلاً سام آلتمن از OpenAI گفته بود هوش مصنوعی فوق‌هوشمند علم رو زیر و رو می‌کنه، یا داریو آمودی از Anthropic پیش‌بینی کرده که هوش مصنوعی می‌تونه درمان اکثر سرطان‌ها رو پیدا کنه.
به نظر ولف، مشکل اینجاست که هوش مصنوعی فعلی فقط می‌تونه با اطلاعاتی که بهش دادن، شکاف‌های دانش رو پر کنه و نمی‌تونه چیز جدیدی خلق کنه.
مثلاً نمی‌تونه دو موضوع بی‌ربط رو به هم وصل کنه و یه کشف بزرگ رقم بزنه.
فرانسوا شوله، که قبلاً توی گوگل کار می‌کرد، هم همینو می‌گه: «این سیستم‌ها الگوهای استدلال رو حفظ می‌کنن، ولی نمی‌تونن برای موقعیت‌های تازه، استدلال جدید بسازن.» ولف اضافه می‌کنه که شرکت‌های هوش مصنوعی الان دارن شاگردای حرف‌گوش‌کن می‌سازن، نه یه دانشمند انقلابی که جرئت کنه بگه: «اگه همه اشتباه کرده باشن چی؟»
ولف می‌گه یکی از دلایل این وضعیت، «بحران ارزیابی» توی هوش مصنوعیه.
آزمون‌هایی که الان برای سنجش این سیستم‌ها استفاده می‌شن، پر از سؤالای ساده و مشخصن که جوابشون از قبل معلومه.
اون پیشنهاد می‌ده که باید معیارهای جدیدی درست کنیم؛ معیارهایی که نشون بده آیا هوش مصنوعی می‌تونه از یه سرنخ کوچیک به یه ایده بزرگ برسه، یا سؤالایی بپرسه که راه‌های تازه‌ای جلوی محققا باز کنه.
البته خودش هم می‌گه پیدا کردن این معیارها کار آسونی نیست، ولی ارزششو داره.
برای ما توی ایران، که داریم توی حوزه تکنولوژی و هوش مصنوعی پیشرفت می‌کنیم، این حرفا یه تلنگره.
اگه بخوایم از هوش مصنوعی توی پزشکی، صنعت یا حتی مسائل بومی خودمون استفاده کنیم، باید دنبال سیستمی باشیم که فقط جواب آماده نده، بلکه بتونه سؤالم بپرسه و راه‌حلای خلاقانه بده.
شاید این بحث‌ها شرکت‌های ایرانی رو هم ترغیب کنه که توی توسعه هوش مصنوعی، دنبال رویکردهای نو و متفاوت باشن.
توماس ولف با این مقاله داره بهمون می‌گه: هوش مصنوعی الان یه شاگرد نمره ۲۰ست که درسشو خوب بلده، ولی برای اینکه یه ذهن خلاق بشه، باید یاد بگیره سؤالای سخت بپرسه و از چارچوب بیرون بزنه. به نظرتون این اتفاق کی می‌افته؟
سوالات متداول:
چرا گفته می‌شود هوش مصنوعی فاقد خلاقیت است؟
به اعتقاد توماس ولف، هوش مصنوعی کنونی تنها از داده‌های موجود استفاده می‌کند و توانایی ارائه ایده‌های نو یا طرح پرسش‌های بدیع را ندارد.
هاگینگ فیس چه نظری درباره وضعیت هوش مصنوعی ارائه کرده است؟
توماس ولف، مدیر ارشد علمی هاگینگ فیس، اعلام کرده که هوش مصنوعی فعلی صرفاً پاسخ‌گوی سؤالات از پیش تعیین‌شده است و از خلاقیت یک ذهن مانند انیشتین برخوردار نیست.
هوش مصنوعی کنونی در صورت نبود خلاقیت چه کاربردی دارد؟
این فناوری برای انجام وظایف تکراری و پاسخ به پرسش‌های مشخص مفید است، اما برای حل مسائل پیچیده یا اکتشافات علمی بزرگ هنوز کافی نیست.
هوش مصنوعی چه زمانی می‌تواند به سطح انیشتین برسد؟
به گفته ولف، تا زمانی که معیارهای ارزیابی تغییر نکند و این سیستم توانایی طرح پرسش‌های نو را نیابد، چنین امکانی محقق نخواهد شد، مگر با پیشرفت‌های آینده.
