تجارت چمدانی

تقریباً همه کسانی که امروز از تجارت چمدانی درآمد دارند، یک نقطه شروع مشترک داشته‌اند:
سرمایه محدود، مسیر رفت‌ و برگشت مشخص و این سؤال ساده که چی می‌ شود آورد یا برد که هم بفروشد، هم دردسر نداشته باشد؟

تجارت چمدانی نه راه میان‌بر پولدار شدن است و نه کاری غیرممکن، این مسیر اگر درست فهمیده شود، می‌تواند برای کاسب خرد درآمدزا باشد، و اگر بدون شناخت جلو برود، معمولاً هزینه‌ اش از سودش بیشتر می‌شود، مسئله اصلی فقط انتخاب کالا نیست
مسئله این است که بدانی:

• گمرک چطور تصمیم می‌گیرد
• مرز مصرف شخصی و تجارت کجاست
• چه کالاهایی حساسیت گمرکی ایجاد می‌کنند
• و سود واقعی دقیقاً از کجا ساخته می‌شود

در این مقاله آناژورنال، تجارت چمدانی را نه از روی شایعه و حرف بازار، بلکه بر اساس منطق گمرک، تجربه سفرهای واقعی و تصمیم‌هایی که نتیجه داده‌اند بررسی می‌کنیم؛
از قوانین پایه واردات و صادرات مسافری گرفته،
تا انتخاب مسیرهایی مثل دبی، ترکیه، عراق و چین که هرکدام منطق خاص خودشان را دارند.
اگر قرار است از تجارت چمدانی درآمد بسازی،
این راهنما همان جایی است که باید از آن شروع کنی.

کالا های ممنوعه تجارت چمدانی { واردات + صادرات }

واردات و صادرات بعضی از کالا ها در ایران ممنوع است چه صادرات آن بصورت چمدانی و چه واردات آن بصورت چمدانی در این قسمت از مقاله ما جدولی آماده کرده ایم که بصورت کامل لیست محصولات ممنوعه تجارت چمدانی را شرح می دهد.

لیست محصولات ممنوع واردات و صادرات چمدانی:
(واردات به ایران + صادرات مسافری از ایران)

چرا این کالا ها در تجارت چمدانی ممنوع هستند؟

این جدول را اگر بخواهی واقعی بفهمی، باید این منطق پشتش را بدانی:

• دارو و مکمل
  مشکل این نیست که دارو ممنوع است؛
  مشکل این است که هیچ‌وقت دقیق معلوم نیست برای چه مصرفی است.
  همین ابهام، مأمور را مجبور به توقف می‌کند.
• عطر و آرایشی
  یک یا دو تا معمولاً مسئله‌ای نیست.
  اما وقتی همه شیشه‌ها یک‌شکل و نو هستند، داستان فرق می‌کند.
  این‌جا «الگوی حمل» مهم‌تر از خود کالا می‌شود.
• مواد غذایی
  حتی وقتی کاملاً قانونی به نظر می‌رسند، پای قرنطینه وسط می‌آید.
  تجربه نشان داده مواد غذایی برای تجارت چمدانی انتخاب هوشمندانه‌ای نیستند.
• قطعات خاص الکترونیکی
  اگر نتوانی در یک جمله بگویی «این دقیقاً چیست و به چه درد می‌خورد»،
  همان یک جمله‌ نگفتن، می‌شود دلیل توقف.
• پوشاک در صادرات مسافری
  پوشاک مشکلی ندارد؛
  تعدادِ یک مدل مشکل دارد.
  چند سایز مختلف از یک مدل، سریع تجاری تلقی می‌شود.

همیشه بستگی به شما دارد که چقدر جسارت و قدرت ریسک دارید اگر به خودتان اعتماد دارید پس از پس هر کاری بر میایید، اما اگر پس از مطالعه کامل این مقاله ترسیده اید به نظر من سمت این تجارت نروید.

پس از اینکه مطلع شدیم چه کالا هایی ممنوع هستند ما برای حل این مثله نیاز به این داریم که به عنوان یک بیزنس من یا یک تاجر بدونیم گمرک چطوری کار میکنه؟ از خصوصیات رفتاری و اصول قوانین اون اطلاع داشته باشیم تا بتونیم از حقمون دفاع کنیم.

گمرک در تجارت چمدانی چطور تصمیم می‌گیرد؟

اگر بخواهی تجارت چمدانی را درست بفهمی، باید یک نکته را از همان اول بپذیری:
در گمرک، همیشه همه‌چیز با عدد و بند قانونی تصمیم‌گیری نمی‌شود.
بخش زیادی از تصمیم‌ها، نتیجه «برداشت» است؛ برداشتی که از مجموع رفتار شما، بار، توضیح و سابقه مسافر شکل می‌گیرد.

برای همین است که:

• دو نفر با کالای تقریباً مشابه
• در یک فرودگاه
• حتی در یک روز
  ممکن است دو نتیجه کاملاً متفاوت بگیرند.

اولین چیزی که گمرک به آن نگاه می‌کند، خود کالا نیست، الگوی بار است، چمدانی که:

• تنوع دارد
• تعداد هر قلم در آن کم است
• بسته‌بندی‌ها یک‌شکل نیستند

به‌طور ناخودآگاه بیشتر شبیه مصرف شخصی دیده می‌شود، در مقابل، حتی کالای مجاز، اگر:

تعدادش زیاد باشد، همه از یک مدل باشند، کاملاً نو و یکدست چیده شده باشند سریع وارد فضای تجاری می‌شود.

تجربه واقعی من: در یک سفر ورودی، دو نفر هر دو عطر همراه داشتند، یکی ۴ شیشه از ۴ برند مختلف، دیگری ۶ شیشه از یک مدل.
اولی بدون توقف رد شد، دومی وارد بررسی و پرداخت عوارض شد، قانون تغییر نکرده بود؛ برداشت تغییر کرده بود.

معیار دوم: تعداد، مهم‌تر از ارزش

خیلی‌ها فکر می‌کنند اگر ارزش کالا پایین باشد، مشکلی ایجاد نمی‌شود، اما در تجربه گمرکی، تعداد بیشتر از قیمت حساسیت ایجاد می‌کند.

• ۱۰ قلم ارزان از یک مدل → سؤال‌برانگیز
• ۳ قلم گران ولی متفاوت → معمولاً قابل توضیح‌تر

این دقیقاً همان‌ جایی است که خیلی‌ ها اشتباه می‌کنند و فکر می‌کنند ارزش کم = ریسک کم.

معیار سوم: بسته‌بندی و شکل ارائه

کالایی که: کاملاً نو – با لیبل کامل – داخل جعبه‌های مرتب و مشابه ارائه می‌شود، ناخودآگاه حس برای فروش می‌دهد.

در مقابل:

بسته‌بندی‌ های متفاوت – نبود کارتن مادر – ترکیب کالا ها

حس مصرف شخصی یا استفاده محدود را تقویت می‌کند – تاخورده یکسان – داخل نایلون‌های مشابه بودند.

معیار چهارم: توضیح شفاهی مسافر

خیلی وقت‌ها سرنوشت بار، در یک یا دو جمله توضیح مشخص می‌شود.

توضیحی که:ساده است، قابل فهم است، با ظاهر بار هم‌خوانی دارد،معمولاً کار را جلو می‌برد، اما توضیح‌هایی که:

طولانی می‌شوند، تناقض دارند، یا مدام عوض می‌شوند، حساسیت را چند برابر می‌کنند.

معیار پنجم: سابقه سفر و تکرار مسیر

گمرک فقط همان سفر را نمی‌بیند تکرار زیاد یک مسیر، الگوی ثابت بار در سفرهای متوالی، سابقه توقف یا پرداخت عوارض

همه در نگاه بعدی تأثیر می‌گذارند تجربه به من نشان داده که، مسافری که در یک سفر بدون مشکل رد شده بود، در سفر بعد با بار مشابه، با دقت بیشتری بررسی شد؛ نه به‌خاطر کالا، بلکه به‌خاطر الگوی تکرار.

در نهایت در تجارت چمدانی، گمرک بیشتر از اینکه به اسم کالا نگاه کند، به تصویر کلی بار نگاه می‌کند.

واردات و صادرات چمدانی با چه کشور هایی پرسود تر است؟

قبل از اینکه سراغ کشور خاصی برویم، یک چارچوب ساده وجود دارد که تقریباً در همه کشور ها جواب داده است:

• مسیرهایی که رفت‌ و برگشت زیاد دارند → تعداد کم و تکرار سفر مهم‌ تر است
• مسیر هایی که بازار مصرفی قوی دارند → فروش سریع‌ تر از حاشیه سود مهم‌ تر است
• مسیرهایی که سخت‌گیری گمرکی بالاتر دارند → توضیح ساده و الگوی غیرتجاری حیاتی است

با این نگاه، حالا می‌شود فهمید چرا کشور ها برای تجارت با هم فرق دارند.

دبی برای تجارت چمدانی چطور است؟

دبی یکی از محبوب‌ ترین مسیر های تجارت چمدانی برای ایرانیان است، اما نه به‌خاطر اینکه خریداران بسیاری وجود دارند؛
به‌ خاطر اینکه قواعدش روشن‌ تر و واکنشش سریع‌تر است.

• کالاهایی که سبک‌اند و توضیح ساده دارند، در این مسیر راحت‌ تر می‌چرخند مثل زعفران
• تعداد زیاد از یک مدل، خیلی زود حساسیت ایجاد می‌کند
• اظهار نکردنِ چیزی که باید اظهار شود، بیشترین دردسر را می‌سازد

تجارت با دبی برای کسانی جواب می‌دهد که:

• روی گردش سریع سرمایه حساب می‌کنند
• نه روی بار های سنگین و حجیم

ترکیه برای تجارت چمدانی چطور است؟

ترکیه تا الان بیشتر از دخانیات و ادویه جات ایران استقبال کرده و برای وارد کردن لباس بهترین گزینه است ترکیه شبیه مسیری است که:

• فروش تدریجی دارد
• نه شوک سود، نه شوک ضرر

• پوشاک و کالا های سبک، اگر تنوع داشته باشند، راحت‌ تر وارد می‌ شوند
• مسیر برای سفر های مکرر مناسب‌ تر است
• سهمیه‌ ها و تعداد، بیشتر از قیمت حساسیت ایجاد می‌کنند

در این مسیر، سود معمولاً از:

• تکرار
• شناخت سلیقه بازار
• و کنترل تعداد
  می‌آید.

عراق برای تجارت چمدانی چطور است؟

عراق از نظر فروش، خیلی چیز ها را می‌ پذیرد مخصوصا کالا های ایرانی در عراق فروش فوق العاده ای دارند.
اما ریسک در این مسیر فقط گمرک نیست؛ کل مسیر مهم است.

در این مسیر، خیلی‌ها سود می‌کنند،
اما فقط کسانی که:

• ساده انتخاب می‌کنند
• و پیچیدگی اضافه نمی‌سازند

تجارت چمدانی با چین چطور است؟

چین را اگر مثل دبی یا ترکیه ببینی، اشتباه بزرگی است.
در تجربه عملی، چین بیشتر:

• مبدأ تأمین است
• تا مقصد فروش

عملا من تا به الان نشنیده ام که به چین محصولی صادر شود ترجیحا با تحقیق میتوانید محصولات غذایی پرسود در چین را پیدا کنید اما لوازم دیجیتال برای واردات فوق العاده هستند.

چین برای تجارت چمدانی:

• مسیر یادگیری است
• نه مسیر آزمون‌وخطای هیجانی

سود در تجارت چمدانی چطور ساخته می‌شود؟

اگر بخواهم صادقانه بگویم، سود در تجارت چمدانی معمولاً از تفاوت قیمت در مبدا و مقصد بدست نمی آید بیشتر کسانی که میخواهند وارد این مسیر شوند تفکرشان نسبت به سود این تجارت اختلاف قیمت هست و به همین علت به دنبال کالایی می‌گردند که اختلاف قیمتش زیاد باشد.
اما کسانی که واقعاً درآمد پایدار ساخته‌اند، اول دنبال کالایی می‌گردند که کم‌دردسر عبور کند.

سرپرست اداره کل گمرک آستارا از صادرات 6 هزار و 666 تن کالا به ارزش 13 میلیون دلار در قالب تجارت چمدانی خبر داد.

اگر این تجارت چمدانی سود نداشت سالانه بیش از 6000 تن تجارت چمدانی در ایران انجام نمی شد.

در عمل، سود واقعی جایی شکل می‌گیرد که این سه عامل با هم جور شوند:

• عبور کم‌تنش از گمرک
• فروش نسبتاً سریع
• و حفظ سود بعد از کسر هزینه‌ها

اگر یکی از این‌ها به‌هم بخورد، حتی بهترین اختلاف قیمت هم نجاتت نمی‌دهد.

تجارت چمدانی نه ساده‌تر از آن چیزی است که تصور می‌شود، و نه پیچیده‌تر از آن چیزی که با شناخت و تجربه قابل مدیریت نباشد.
کسانی که از این مسیر درآمد ساخته‌اند:

• منطق گمرک را فهمیده‌اند
• ریسک را قبل از سود دیده‌اند
• و مسیر را قدم‌به‌قدم جلو برده‌اند

اگر قرار است از تجارت چمدانی استفاده کنی بهتر است از همین‌ جا شروع کنی با شناخت، نه با حدس.