در دل صحرای ایران، جایی که سکوت گاهی با غرش یک پرتاب می‌شکند، یکی از مرموزترین و در عین حال پیشرفته‌ترین دستاوردهای نظامی کشور متولد شد: موشک بالستیک سجیل.
به گزارش رسانه تحلیلی خبری آناژورنال این موشک، برخلاف نسل‌های قبلی شهاب یا خرمشهر، نه با سوخت مایع بلکه با ترکیبات جامد خود، معادلات جنگ‌های آینده را در ذهن ناظران منطقه تغییر داد.
موشک سجیل چیست چگونه کار میکند؟
«سجیل» یک موشک بالستیک میان‌برد دو مرحله‌ای ساخت ایران است که با استفاده از سوخت جامد مرکب طراحی شده.
برد آن تا حدود ۲۰۰۰ کیلومتر تخمین زده شده و می‌تواند یک سرجنگی حدود ۷۰۰ کیلوگرمی را با خود حمل کند.
این یعنی اگر از نقطه‌ای در عمق خاک ایران شلیک شود، می‌تواند به بسیاری از اهداف مهم در خاورمیانه از جمله سرزمین های اشغالی برسد.
برخلاف موشک‌هایی مثل شهاب که نیاز به سوخت‌گیری پیش از شلیک دارند، سجیل از قبل مسلح است؛ این یعنی آماده شلیک فوری، با کمترین زمان واکنش.
جدید ترین اخبار ایران در آناژورنال
تفاوت های فنی موشک سجیل با موشک های دیگر
| ویژگی | سجیل | شهاب-۳ | خرمشهر |
|---|---|---|---|
| نوع سوخت | جامد | مایع | مایع |
| زمان آماده‌سازی | بسیار سریع | کندتر | کند |
| برد تخمینی | ۲۰۰۰ کیلومتر | ۱۳۰۰ کیلومتر | ۲۰۰۰ کیلومتر |
| دقت | نامشخص (تخمینی در حدود چندصد متر تا چند کیلومتر) | ۲–۳ کیلومتر | ۱.۵–۲ کیلومتر |
| وزن سرجنگی | ~۷۰۰ کیلوگرم | ۱۰۰۰+ کیلوگرم | ۱۸۰۰+ کیلوگرم |
ویژگی متمایز سجیل چابکی عملیاتی آن است. یعنی می‌توان آن را در پناهگاه‌ها یا خودروهای متحرک جابه‌جا کرد، بی‌آنکه لازم باشد لحظه‌ای سوخت‌گیری شود.
آیا موشک سجیل مافوق صوت است؟
پرسشی که این روزها زیاد می‌شنویم: آیا این موشک مافوق‌صوت است؟
پاسخ کوتاه: بله و نه!
موشک‌های بالستیک مانند سجیل، به‌طور طبیعی هنگام بازگشت به جو و برخورد با هدف به سرعتی بالاتر از سرعت صوت می‌رسند (گاهی تا ۵ ماخ یا بیشتر).
اما این با تعریف «موشک‌های مافوق‌صوت مانورپذیر» فرق دارد. آن‌ها در تمام مسیر پرواز در جو حرکت می‌کنند و می‌توانند مسیرشان را تغییر دهند، درحالی‌که سجیل مسیر بالستیک سنتی دارد.
شلیک اخیر موشک سجیل و بازتاب آن
در حملات اخیر ایران به مواضع اسرائیل، برای اولین بار از موشک سجیل در عملیات واقعی استفاده شد.
منابع رسمی ایران از «قدرت بازدارندگی بالا» گفتند، و حتی برخی رسانه‌ها از «افق تازه در توان موشکی ایران» نوشتند.
اما تصاویر ثبت‌شده از لحظه شلیک، آن‌قدر زیبا بود که حتی برخی کاربران فضای مجازی گفتند: «شبیه شهاب‌سنگ در حال پرواز بود!» شعله‌ی قرمز چرخانی که از انتهای سجیل دیده می‌شد، ترکیب نور، زاویه دوربین و گازهای تخلیه‌شده از مرحله دوم موشک بود؛ منظره‌ای که برای مخاطب عمومی، به‌شکل غیرواقعی زیبایی‌اش تقویت شده بود.
چرا رسانه ها روی سجیل مانور می‌دهند؟
سجیل برای ایران فقط یک سلاح نیست؛ یک پیام است. پیام اینکه کشور حالا به تکنولوژی تولید موشک‌های استراتژیک سوخت جامد دست پیدا کرده که:
- سریع‌تر آماده می‌شوند
- جابه‌جایی‌شان راحت‌تر است
- کشف‌شان توسط ماهواره‌های دشمن سخت‌تر است
این یعنی بازی دفاعی ایران دیگر فقط متکی به پدافند نیست؛ بلکه به یک قدرت تهاجمی بالقوه نیز مجهز شده که می‌تواند در چند دقیقه پاسخ دهد.
پرسش‌های متداول درباره موشک سجیل:
موشک سجیل از کجا شلیک می‌شود و چه بردی دارد؟
برد آن حدود ۲۰۰۰ کیلومتر است و از هر نقطه‌ای در ایران می‌تواند اهداف استراتژیک منطقه را هدف قرار دهد.
سرعت آن چقدر است؟ آیا هایپرسونیک است؟
در مرحله بازگشت به جو، سرعت آن چند برابر سرعت صوت است (مافوق صوت)، اما مانند موشک‌های هایپرسونیک مدرن مانورپذیر نیست.
چه تفاوتی با موشک‌های قبلی دارد؟
سجیل سوخت جامد دارد؛ یعنی آماده‌سازی‌اش بسیار سریع‌تر است و می‌توان آن را راحت‌تر پنهان و پرتاب کرد.
آیا در جنگ واقعی استفاده شده؟
بله. در تیرماه ۱۴۰۴ برای اولین بار در پاسخ به تهدیدات اسرائیل، از این موشک در حمله‌ای واقعی استفاده شد.
چرا هنگام پرواز، به‌نظر زیبا و خاص بود؟
نور خروجی، گازهای شعله‌ور و زاویه فیلمبرداری باعث شد که تصاویر آن جذاب و متفاوت به‌نظر برسد، اما ویژگی خاصی برای «زیبایی پرواز» در طراحی آن لحاظ نشده است.
