ماه رمضان، ماه عبادت، خودسازی و نزدیکی به خداوند است که در آن روزه‌داری، شب‌زنده‌داری و دعا جایگاه ویژه‌ای دارند.
این ماه فرصتی برای تزکیه‌ی نفس و تقویت صبر و بردباری است، جایی که جسم از خوراک دور میشود و روح به نور ایمان تغذیه میشود.
شاعران بزرگی همچون مولانا نیز با اشعار معنوی و عارفانه‌ی خود، زیبایی‌های رمضان را به تصویر کشیده‌اند.
با آناژورنال همراه باشید.
بهترین اشعار مولانا در وصف ماه رمضان
آمد رمضان و عید با ماست
قفل آمد و آن کلید با ماست
بربست دهان و دیده بگشاد
وان نور که دیده دید، با ماست
آمد رمضان به خدمت دل
وان کش که دل آفرید با ماست
در روزه اگر پدید شد رنج
گنج دل ناپدید با ماست
کردیم ز روزه جان و دل پاک
هر چند تن پلید با ماست
روزه به زبان حال گوید:
«کم شو که همه مزید با ماست
چون هست صلاح دین در این جمع
منصور و ابایزید با ماست»
آمد رمضان، ز خواب غفلت برخیز
گل کرد سپیده سعادت، برخیز
بشکاف فلک را و چو حافظ، سرمست
طرحی دگر انداز و ز عادت برخیز
در دل شب‌های رمضان، نغمه‌ای تازه بزن
که در این سکوت، صدای دل را بشنوی
بخشایش را در این ماه جستجو کن
که در دل هر انسان، نوری از عشق خداست
درد عصیان مرا خویش مداوا شده است
آی مردم به خدا ربِّ رحیمی داریم
سجده آرید، خداوند کریمی داریم
ای که بخشنده‌ی هر جرم و گناهی، العفو
به پشیمان شدگان نیز پناهی، العفو
من پشیمان شده‌ام؛ نیم نگاهی، العفو
یا الهیّ و الهیّ و الهی العفو
بر هر نفست اشاره دارد رمضان
بر عشق و عطش نظاره دارد رمضان
در ظلمت بیکرانه شب‌هایمان
دریا دریا ستاره دارد رمضان
آمد رمضان و آسمان آبی شد
شب‌های زمین، دوباره مهتابی شد
هستی، به نماز عاشقی قامت بست
عالَم، غزل خجسته نابی شد
روزه هنگام سؤال است و دعا
پر زدن با بال همت تا خدا
شهر یکرنگی و بی‌آلایشی
ماه تقصیر و گنه‌فرسایشی
ماه رحمت شده پیدا «لک لبّیک» خدا
«استجابت» شده معنا «لک لبّیک» خدا
ماه‌ها در پی ماه رمضانت بودیم
شد روا حاجت ماها «لک لبّیک» خدا
روزه یعنی نفس خود پاک کن
قلب ابلیس درونت چاک کن
راه پرواز است سوی آسمان
ماه گردیدن بسان عاشقان
ماه رمضان، ماه ضیافت خداست
ماه غلبه بر هوای نفس
و عشق‌بازی در درگاه خداوند
خدایی که عشق نامتناهی ست
آمد رمضان، ز خواب غفلت برخیز
گل کرد سپیده سعادت، برخیز
بشکاف فلک را و چو حافظ، سرمست
طرحی دگر انداز و ز عادت برخیز
مغرب آفتاب عمر علی
مشرق ماهتاب قرآن است
در چنین مه که انس و جان یارب
بر سر سفره تو مهمان است
آمد شهر صیام، سنجق سلطان رسید
دست بدار از طعام، مایده جان رسید
جان ز قطعیت برست، دست طبیعت ببست
قلب ضلالت شکست، لشکر ایمان رسید
لشکر «والعادیات» دست به یغما نهاد
ز آتش «والموریات» نفس به افغان رسید
البقره راست بود، موسی عمران نمود
مرده از او زنده شد، چونک به قربان رسید
روزه چون قربان ماست، زندگی جان ماست
تن همه قربان کنیم، جان چون به مهمان رسید
صبر چو ابریست خوش، حکمت بارد از او
زانک چنین ماه صبر بود که قرآن رسید
نفس چون محتاج شد، روح به معراج شد
چون در زندان شکست، جان بر جانان رسید
پرده ظلمت درید، دل به فلک برپرید
چون ز ملک بود دل، باز بدیشان رسید
زود از این چاه تن، دست بزن در رسن
بر سر چاه آب گو: یوسف کنعان رسید
عیسی چو از خر برست، گشت دعایش قبول
دست بشو کز فلک، مایده و خوان رسید
دست و دهان را بشو، نه بخور و نی بگو
سوالات متداول:
معروف‌ترین اشعار مولانا کدومه؟
از معروف‌ترین اشعار مولانا می‌شه به «بیا بیا که تویی جانِ جانِ جانِ جهانی»، «بشنو از نی چون حکایت می‌کند»، و «ای عاشقان، ای عاشقان، پیمانه را گم کرده‌ام» اشاره کرد.
شعرهای مولانا بیشتر درباره چی هستن؟
مولانا بیشتر درباره عشق الهی، سلوک عرفانی، حقیقت هستی، و رابطه‌ی انسان با خدا شعر گفته.
اشعارش پر از مفاهیم عمیق درباره وحدت، معنویت و رهایی از نفس هستن.
چرا اشعار مولانا انقدر محبوبن؟
چون اشعارش پر از عشق، حکمت و مفاهیم عمیق زندگیه.
زبان شعرهای مولانا فراتر از زمان و مکان عمل می‌کنه و روی هر کسی، فارغ از فرهنگ و مذهب، تأثیر می‌ذاره.
بهترین کتاب‌های شعر مولانا کدوما هستن؟
مهم‌ترین آثار مولانا، «مثنوی معنوی» و «دیوان شمس تبریزی» هستن.
مثنوی بیشتر حالت داستانی و تعلیمی داره، ولی دیوان شمس پر از اشعار عاشقانه و عرفانیه.
